(For English see below)
De Taal van Tekens
De Taal van Tekens is een zachte, liefdevolle manier waarop de lichtwereld ( het Universum, de Bron, Al Wat Is, de Essentie) tegen ons praat. Het is een taal die niet via woorden spreekt, maar via synchroniciteit. Een taal die zich afstemt op jouw innerlijke wereld en precies op het juiste moment een spiegel, een fluistering of een bevestiging geeft.
Tekens zijn bewegingen van het licht in de fysieke wereld. Tekens komen wanneer je ze nodig hebt — nooit te vroeg, nooit te laat. Ze ondersteunen wanneer je wankelt, ze verlichten wanneer je het zwaar hebt, en heel vaak… laten ze je glimlachen.
De Taal van Tekens is geen bewijs, geen theorie, geen overtuiging. Het is een uitnodiging.
Een uitnodiging om te zien dat niemand ooit alleen loopt. Dat licht zich altijd laat zien — in het groot, in het klein, in het onverwachte. En dat precies op het moment dat jij het nodig hebt, het teken dat bij jou hoort je vindt.
om te openen,
om te voelen,
om te vertrouwen.
En dan is er nog een bijzondere vorm van tekens — de tekens van dierbaren die zijn overgegaan. Want het leven stopt niet daar waar het lichaam eindigt. Zielen die je liefhebt blijven met je meebewegen, maar hun manier van aanraken verandert. Ze raken niet meer je huid, maar je bewustZijn. Ze spreken niet meer in woorden, maar in symbolen. En daarom sturen ze tekens: om je te laten weten dat liefde de dood overstijgt, dat ze bij je zijn, dat niets van wat werkelijk is ooit verloren gaat.
Een veertje op een moment dat je wankelt.
Een liedje dat precies jullie herinnering draagt.
Een vlinder die naar je toe fladdert.
Het zijn kleine openingen in de sluier, waarin de liefde van de andere kant even doorheen schijnt. “Niet om je vast te houden, maar om je te begeleiden door de aardse pijn van afscheid — een pijn die echt is, ook al stopt de liefde niet.”
De Taal van Tekens is de dans tussen jou en het licht. En hoe meer je luistert, hoe meer je ziet. Hoe meer je ziet, hoe meer je herkent.
En hoe meer je herkent… hoe dieper het vertrouwen wordt dat je nooit alleen loopt.
Voor wie behoefte heeft aan voorbeelden
Voor wie het fijn vindt om te voelen hoe de Taal van Tekens zich in het echte leven ontvouwt, deel ik graag een paar van mijn eigen ervaringen. De tekens zijn voor mij van onschatbare waarde geweest. Alleen op mijn innerlijk weten had ik mijn pad niet kunnen bewandelen; de tekens bevestigden me, troostten me — en lieten me soms zó hardop lachen dat het hele Universum leek mee te lachen.
Het is voor mij een heilige taal geworden: een zachte, speelse, liefdevolle verbinding tussen mij en mijn lichtmeesters.
Ik zou honderden voorbeelden kunnen noemen. Ik heb er twee uitgelicht: één uit de lichte, speelse magie die me naar Oisterwijk bracht, en één uit de diepste donkerte van mijn pad — waar de tekens, altijd even liefdevol en helder, sterk door de duisternis heen schenen.
De reis naar Oisterwijk- het speelse pad van tekens
Ik wist al een tijd dat ik in de bossen van Brabant zou gaan wonen. Die boodschap had ik al eerder ontvangen,zonder te weten waar — alleen dát het in de bossen zou zijn.
Tijdens een verjaardagsweekend voor mij, die ik vierde met een zielsvriendin, begon de magie zich zichtbaar te tonen.
Locker 1 in de sauna — een eerste fluistering. Een Mariabeeld in een muur.
Een cafetaria dat eetpaleis ’t Vosje heette (Tanja de Vos). Een bosje roze rozen dat midden op de weg op mij lag te wachten. Het was alsof het Universum met een glimlach met ons meeliep.
Maar het echte thuiskomen gebeurde pas toen ik doorkreeg: Oisterwijk.
Daar, tussen de bomen, werd alles glashelder.
Een kapelletje genaamd Maria in de bossen.
Een huis te koop met nummer 1.
Een aanplakbiljet: De V.O.S presents.
Een klein veertje met nummer 1 erin.
Sinds die dag kom ik tekens met “VOS” overal tegen — op de meest onwaarschijnlijke plekken, precies op de momenten dat ik een teken nodig heb.
Ze bevestigen me telkens weer dat alles wat gebeurt bij mijn pad hoort. Zo ook toen ik in december 2016 zonder eigen woning kwam te zitten. Sindsdien verblijf ik daar waar ik welkom ben — samen met mijn lichtmaatje in hondenvorm, Toos — tot de aardse tijd rijp is om naar mijn thuis in Oisterwijk terug te keren.
De omkering in India- een teken op leven en dood.
In 2018 liep ik letterlijk tegen “de tijd” aan. Ik kon niet terug naar mijn oude leven,
maar het nieuwe had zich nog niet geopend. Mijn levenskracht nam af, ik wist niet meer hoe ik verder moest. Ik was bezig uit te zoeken hoe ik zachtjes van de aarde kon vertrekken. Achteraf vertelden naasten me dat de glans uit mijn ogen aan het verdwijnen was.
En precies op dat breekpunt kwam er een onverwachte uitnodiging: vier weken India, januari 2019.
Ik wist meteen:
dit wordt de ommekeer.
Maar voor mijn aardse deel voelde het alsof ik op een grens stond.
Toen we in het vliegtuig stapten, bij de vleugel zaten en het toestel begon te versnellen om op te stijgen, kwam de boodschap van mijn lichtmeesters kraakhelder binnen:
“Je vliegt je nieuwe leven in.
Het oude mag je achter je laten.”
Een golf van bevrijding ging door me heen. Het voelde alsof mijn ziel weer kon ademen. De glimlach die toen op mijn gezicht verscheen kon door niets er worden afgehaald. Ik had deze boodschap, dat ik een nieuw leven in zou stappen, maanden ervoor al tot me gekregen maar nu voelde ik dat het daadwerkelijk op aarde verankerd werd. Het donkere deel waarmee ik op de bodem zat verdween in één keer.
Eenmaal in India appte ik mijn zus over die boodschap. Zij vertelde dat ze enorm bezorgd waren geweest: ze hadden onze vlucht gevolgd en bovenaan het scherm stond ineens:
Overleden.
Op tijd.
Voor hen werd daarmee voelbaar, ook al zagen ze dat al, hoe dichtbij ik de grens van het leven had aangeraakt.
Maar juist daar, op die lijn tussen dood en leven, werd mijn nieuwe begin geboren.
Het diepe vertrouwen
India heeft mijn vertrouwen verdiept op een manier die ik nooit eerder had gevoeld. De maanden vóór die reis had ik de donkerste lagen in mij aangeraakt- lagen waarvan ik dacht dat ze me zouden breken. Maar dankzij de tekens, de zachte fluisteringen, de liefdevolle begeleiding van mijn lichtmeesters, ontstond er iets wat alles overstemde:
“Een onwankelbaar vertrouwen“
Ik keerde terug naar Nederland met een heldere “ja” voor mijn missie — en een dieper weten dan ooit tevoren.
Het pad bleef uitdagend, maar niet meer zoals daarvoor. Het was pittig, maar precies wat nodig was voor mijn leerproces. Ik ging nog dieper in mezelf, om stukken te helen die niet eerder gezien konden worden.
Sinds die reis hebben de tekens mij gedragen, geleid en versterkt.Vanaf dat moment ben ik mijn pad gaan leven vanuit een steeds dieper vertrouwen.
Verbonden vanuit liefde,
Tanja de Vos 🌟
The Language of Signs
The Language of Signs is a gentle, loving way in which the light world (the Universe, the Source, All That Is, the Essence) speaks to us. It is a language that doesn’t communicate through words, but through synchronicity. A language that attunes itself to your inner world and offers a mirror, a whisper, or a confirmation
at exactly the right moment.
Signs are movements of light within the physical world. They appear when you need them — never too early, never too late. They support you when you waver, they illuminate you when things feel heavy, and very often… they make you smile.
The Language of Signs is not proof, not theory, not belief. It is an invitation.
An invitation to see that no one ever walks alone. That light always reveals itself—
in the big, the small, and the unexpected. And that exactly when you need it,
the sign meant for you will find you —
to open you,
to soften you,
to help you trust.
And then there is another special form of signs— the signs from loved ones who have passed on. Because life does not end where the body ends. Souls you love continue to walk with you, but their way of touching you changes. They no longer touch your skin, but your consciousness. They no longer speak in words, but in symbols.
And so they send signs:
to let you know that love outlives death,
that they are with you,
that nothing real is ever lost.
A feather appearing at the moment you falter.
A song that carries your shared memory.
A butterfly that suddenly flutters toward you.
A little feather with the number one hidden within it.
They are small openings in the veil, moments where the love from the other side
shines through for just a breath. “Not to hold you back, but to guide you through
the earthly pain of farewell — a pain that is real, even though love does not end.”
The Language of Signs is the dance between you and the light. And the more you listen, the more you see. The more you see, the more you recognize. And the more you recognize… the deeper your trust becomes that you never walk alone.
For those who feel supported by examples
For those who like to sense how the Language of Signs unfolds in real life, I gladly share a few of my own experiences. Signs have been invaluable to me. Relying only on my inner knowing, I could never have walked this path. The signs confirmed me, comforted me — and sometimes made me laugh so hard it felt like the whole Universe was laughing with me.
It has become a sacred language to me: a soft, playful, loving connection between me and my light masters.
I could name hundreds of examples. I’ve highlighted two: one from the light, playful magic that guided me to Oisterwijk, and one from the deepest darkness of my path — where the signs, always equally loving and clear, shone with remarkable strength through the darkness.
The Journey to Oisterwijk- the playful path of signs
I had known for some time that I would go live in the forests of Brabant. That message had come through earlier, though I didn’t know where—only that it would be in the woods.
During a birthday weekend I spent with a soul sister, the magic began to reveal itself.
Locker number 1 in the sauna—a first whisper.
A Mary statue in a wall.
A small restaurant called Eetpaleis ’t Vosje (“Little Fox Palace”).
A bundle of pink roses lying right in my path.
It felt as if the Universe was walking beside us with a smile.
But the true homecoming happened when I received the message:
Oisterwijk.
There, among the trees, everything became crystal clear.
A little chapel called Maria in de Bossen (“Mary in the Woods”).
A house for sale, number 1.
A poster saying: De V.O.S. presents.
From that day on, I’ve encountered signs with “VOS” (“Fox”— my last name, de Vos) everywhere — in the most unlikely places, at the exact moments I needed reassurance. These signs remind me that everything unfolding is part of my path.
Since that day, signs with “VOS” have been appearing everywhere — in the most unexpected places, always at the very moment I need them. They remind me again and again that everything that unfolds belongs to my path. That included the moment in December 2016 when I suddenly found myself without a home of my own. Since then, I’ve been staying in the places where I am welcomed — together with my light companion in canine form, Toos — until the earthly timing becomes ripe for me to return to my home in Oisterwijk.
The Turning Point to India – a sign of life and death
In 2018, I literally ran into “time” itself. I couldn’t return to my old life,
but the new one had not yet opened. My life force was fading, and I no longer knew how to move forward. I was quietly trying to figure out how to leave the earth softly. Later, loved ones told me that the light in my eyes had begun to disappear.
And exactly at that breaking point, an unexpected invitation arrived: four weeks in India, January 2019.
I knew immediately: this will be the turning point. But to my earthly self, it felt as if I was standing on a threshold.
When we boarded the plane, sat near the wing, and the aircraft began to accelerate for takeoff, the message from my light masters came through crystal clear:
“You are flying into your new life.
The old one is allowed to fall away.”
A wave of liberation washed through me. It felt as if my soul could finally breathe again. The smile that appeared on my face in that moment could not be wiped away by anything. I had already received the message months earlier— that I would step into a new life— but now I felt it anchoring itself into the physical world. The dark part that had held me down at the bottom disappeared in an instant.
Once in India, I messaged my sister about that moment. She told me they had been deeply worried: they had been tracking our flight, and at the top of the screen it suddenly showed:
Deceased (in Dutch: Overleden)
On time (in Dutch: Op tijd)
For them, this made palpable—even though they had already sensed it— how close I had come to the edge between life and death.
But it was precisely there, on that thin line between death and life, that my new beginning was born.
The Deep Trust
India deepened my trust in a way I had never felt before. In the months leading up to that journey, I had touched the darkest layers within myself— layers I believed would break me. But through the signs, the gentle whispers, the loving guidance of my light masters, something arose that surpassed everything:
“An unshakable trust.”
I returned to the Netherlands with a clear “yes” to my mission— and a deeper knowing than ever before.
The path remained challenging, but no longer as it had been. It was intense, but exactly what was needed for my learning. I turned even further inward, to heal parts of myself that could not be seen until then.
Since that journey, the signs have carried me, guided me, and strengthened me.
From that moment on, I began to walk my path from a deeper trust.
Bounded in love,
Tanja de Vos 🌟