(For English see below)
Mijn Pad van licht en donker
Ik ben Tanja, en ik ben op aarde gekomen om de liefde en het licht in onszelf te laten herinneren. Om de wonderen in ons bestaan werkelijkheid te laten worden. Om mensen te helpen terug te keren naar hun eigen lichtverbinding, dat onvoorwaardelijke stille veld van liefde en licht dat we allemaal in ons dragen.
Dit bewustZijn ontwaakte niet in één moment. Het was mijn ontdekkingsreis naar binnen toe. Een afpellen van lagen. Een thuiskomen. Een pad waar licht en donker elkaar steeds opnieuw ontmoeten.
Het begin: het moment dat ik niet begreep
Ik was als kind al ‘gevoelig’, ik was een dromerig meisje die in haar eigen wereldje zat. Me totaal niet bewust van de energieën die ik van anderen oppikte. De wereld was voor mij geen veilige plek waarin ik zorgeloos kon opgroeien.
Toen ik achttien was, lag ik in het ziekenhuis. Mijn lichaam was ziek, maar ín mij gebeurde iets wat ik niet kon plaatsen.
Ik voelde een pulserende beweging in mijn voorhoofd — wat ik nu herken als mijn derde oog. Het golfde, werd sterker, en soms leek het zich zelfs om mijn hele lichaam heen te bewegen.
Het was verwarrend. En toch… Er zat iets in dat ik herkende. Alsof een deel van mij wist wat dit was — maar mijn hoofd wilde begrijpen waarom ik het herkende. Dat antwoord had ik toen nog niet.
Maar dit moment opende iets in mij. Een deur die pas jaren later bewust zou worden.
Het ontvouwen: bewustwording van mijn lichtverbinding
Rond mijn twintigste werd ik me voor het eerst echt bewust van mijn eigen lichtverbinding. Ik begon te voelen dat ik niet alleen mijn lichaam ben, maar een veel ruimer bewustzijn. Ik kwam in contact met mijn zachte, liefdevolle team vanuit de lichtwereld — de energieën die mij al mijn hele leven bijstaan. Ik kon ze voelen, horen en weten. Ik noem ze mijn lichtmeesters.
Zij ondersteunden mij, droegen mij, stuurden me tekens wanneer ik dreigde te vallen, en brachten mij steeds opnieuw terug naar innerlijk diep vertrouwen, die meer en meer in mij werd geankerd.
Zij waren ook degenen die mij de boodschap gaven welke missie ik hier op aarde kwam brengen. Deze werd in 2016 verder in mij geankerd, toen ik ben geleid naar mijn thuisplek in Oisterwijk. Hier zal ik komen te wonen en een portaal van licht mogen neerzetten, om hier de mensen hun eigen lichtverbinding te laten herinneren. Ook mijn lichaam, in het bijzonder mijn ogen, zal dienen als een portaal van licht van waaruit mensen worden aangeraakt en zo in verbinding komen met hun eigen licht. Hierna veranderde mijn leven volledig. Ik kon niet langer om mijn roeping heen. Ik werd me nog bewuster van mijn bewustZijn en dat groeit tot op de dag van vandaag nog steeds door. Alles wordt luider. Helderder. Onmiskenbaar.
Het was geen idee.
Geen droom.
Geen wens.
Het was een Zielemissie.
Mijn lichtverbinding dat zei:
Breng de mensen thuis.
Herinner hen aan wie ze Zijn.
Het pad door het donker
Vanaf dat moment werd alles intensiever. Ik mocht laag voor laag mijn eigen pijn, oude wonden en overtuigingen aankijken. Niet om ze weg te duwen, maar om ze te belichten en te omarmen — zodat ze konden helen. Donker wil gezien worden en zodra er licht op schijnt is het niet meer donker – en kan er daadwerkelijk heling plaatsvinden.
En terwijl dit innerlijke werk gebeurde, bracht het leven me in een diepe fase van loslaten:
Mijn huis.
Mijn werk.
Mijn inkomen.
Mijn zekerheden.
Alles viel weg.
Ik kwam terecht in een donker en zwaar stuk waarin ik soms niet wist of ik op aarde kon blijven. Het voelde alsof alles in mij aan het sterven was — maar niet om mij te breken. Het ‘overlijden’ stond voor een nieuw begin (zie Taal van Tekens).
Dat ik zo diep ben gegaan, was een noodzakelijke doorgang. In die diepte werd alles wat niet werkelijk bij mij hoorde langzaam afgebroken, totdat alleen mijn pure innerlijke weten overbleef. Het enige wat ik nog kon — en wat ik móést — was trouw blijven aan dat stille, onverzettelijke weten in mij. Ik kon eenvoudigweg niet anders meer.
En juist daardoor kan ik nu anderen werkelijk zien. Juist daardoor kan ik hen ontmoeten voorbij de woorden, voorbij de verhalen, in hun Essentie. Doordat ik zelf door de donkerste lagen heen ben gegaan, kan ik de ander vasthouden vanuit mijn eigen diepte — zonder oordeel, zonder angst, zonder terugdeinzen.
Mijn diepte werd mijn draagkracht.
Mijn breken werd mijn openen.
Mijn donker werd mijn kompas.
En precies daardoor kon ik uiteindelijk voelen:
dit is het pad dat ik moest lopen om mijn missie te kunnen dragen
Mijn grootste uitdaging lag in het me écht thuis gaan voelen op aarde.
Om mijn licht — dat ik altijd als vanzelfsprekend boven en binnen mij voelde — volledig te durven belichamen in dit fysieke leven. Niet alleen verbonden zijn met het licht van waar ik vandaan kom, maar het hier, in dit aardse veld, veilig laten worden in mijn lichaam, in mijn bestaan, in mijn dagelijkse werkelijkheid.
Want juist daarin voltrok zich mijn werkelijke omkeer: dat het licht niet alleen iets was waar ik me mee verbond, maar iets wat ik mocht Zijn — met alles wat ik ben, hier op aarde.
Mijn Missie.
Mijn taak hier op aarde is eenvoudig en tegelijk heilig:
Mensen in contact brengen met hun eigen lichtverbinding. Ze laten voelen dat ze oneindig veel meer zijn dan dit fysieke leven. En dat het licht dat zij dragen nooit verdwenen is — het wacht alleen om weer herinnerd te worden.
Dit is voor iedereen die dit wil ontvangen beschikbaar. Mijn leven bestaat uit wonderen, zodat ik dit licht vrij kan delen. En juist dit wonderlijke pad zal de mensen aantrekken die het willen ontmoeten.
Waarom ik schrijf
De Taal van Licht,
de Taal van Tekens,
mijn verhaal — het is allemaal één beweging:
Het licht dat via mij wil spreken naar wie het wil horen.
En dit is nog maar het begin. Op een dag zal mijn volledige levensverhaal worden geschreven, op het juiste moment, vanuit de juiste trilling.
Tot die tijd blijf ik het licht in mij volgen, in zachtheid, in vertrouwen, op mijn pad van licht en donker.
Verbonden vanuit liefde,
Tanja de Vos 🌟
My path of light en darkness
I am Tanja, and I came to Earth to help us remember the love and the light within ourselves. To make the wonders of our existence tangible. To guide people back to their own inner light connection — that unconditional, quiet field of love and luminosity we all carry within.
This awakening did not happen in a single moment. It was my journey of discovery within. A peeling away of layers. A homecoming. A path where light and darkness continually meet.
The Beginning: the moment I didn’t understand
As a child, I was already “sensitive” — a dreamy girl living in her own world, unaware that I was absorbing the energies of others. The world did not feel like a safe place where I could grow up with ease.
When I was eighteen, I was in the hospital. My body was sick, but something was happening inside me that I could not explain.
I felt a pulsing movement in my forehead — what I now recognize as my third eye.
It rippled, grew stronger, and at times it felt as if it expanded around my entire body.
It was confusing. And yet… There was something familiar in it.
As if a part of me knew exactly what it was — but my mind wanted to understand why it felt familiar. That answer would only reveal itself years later.
But that moment opened something in me — a door that would only become conscious with time.
The Unfolding: awakening to my light connection
Around the age of twenty, I truly became aware of my own light connection. I began to sense that I was not just my body, but a much wider field of consciousness.
I came into contact with my soft, loving team from the light world — the energies that have accompanied me my entire life. I could feel them, hear them, know them. I call them my masters of light.
They supported me, carried me, sent me signs whenever I began to fall, and guided me back into a deep inner trust again and again.
They were also the ones who gave me the message of the mission I came here to bring. This message was anchored within me in 2016, when I was led to my home base in Oisterwijk. This will be the place where I will live, and where I may anchor a portal of light for the people who wish to remember their own connection to the light. My body too, especially my eyes, will serve as a portal of light—a point of gentle transmission through which people are touched and guided back into connection with their own inner light.
From that moment on, my life changed completely. I could no longer turn away from my calling. I became even more aware of my consciousness, and that awareness continues to grow to this very day. Everything is becoming louder.
Clearer. Undeniable.
It was not an idea.
Not a dream.
Not a wish.
It was a Soul Mission.
My light connection that whispered:
Bring people home.
Help them remember who they Are.
The Path through Darkness
From that moment on, everything intensified. Layer by layer, I was invited to face my own pain, traumas, and beliefs. Not to push them away, but to illuminate and embrace them — so they could heal. Darkness wants to be seen, and the moment light is cast upon it, it is no longer darkness — and true healing can begin.
And while this inner work was unfolding, life brought me into a deep phase of letting go:
My home.
My work.
My income.
My certainties.
Everything fell away.
I found myself in a dark and heavy place where I sometimes didn’t know if I could stay on this earth. It felt as though everything within me was dying — but not to break me. The ‘dying’ was making way for a new beginning (See de Taal van Tekens )
Going that deep was a necessary passage. In that depth, everything that didn’t truly belong to me was slowly dismantled, until only my pure inner knowing remained. The only thing I could do — and had to do — was stay faithful to that quiet, unwavering knowing within me. I simply could not do otherwise.
And it is precisely because of that, that I can now truly see others. Because of that, I can meet them beyond words, beyond stories, in their essence. Because I have walked through my own deepest layers, I can hold another from my own depth — without judgment, without fear, without turning away.
My depth became my strength.
My breaking became my opening.
My darkness became my compass.
And it was exactly through all of this that I could finally feel:
This is the path I had to walk in order to carry my mission.
My greatest challenge was learning to feel at home on Earth.
To dare to embody my light — the light I had always felt so naturally above me and within me — fully in this physical life. Not only staying connected to the light of where I come from, but allowing it to become safe here, in this earthly field — in my body, in my being, in my everyday reality.
Because it was exactly there that my true turning point unfolded: that the light was no longer only something I connected with, but something I was allowed to Be — with all that I am, here on Earth.
My Mission
My task here on Earth is simple and sacred:
To bring people into contact with their own light connection. To help them feel that they are infinitely more than this physical life. And to remind them that the light they carry has never been lost — it is simply waiting to be remembered.
This is available to anyone who wishes to receive it. My life is filled with miracles so that I may share this light freely. And it is this path of wonder that will attract those who want to encounter it.
Why I write
The Language of Light,
the Language of Signs,
my story—all of it is one movement:
The light speaking through me
to those who are ready to hear.
And this is only the beginning. One day, my full life story will be written,
at the right moment, in the right vibration.
Until then, I will keep following the light that lives within me—with softness, with trust—on my path of light and darkness.
Bounded in love,
Tanja de Vos 🌟